“Polska, mieszkam w Polsce”

Ufff…
Tośmy w Polszy!
Nie trzeba już wrzucać fotek na picase i gryzgolić bloga ;)!
Z czystym sumieniem mogę “surfować” po sieci, nie maja wyrzutów sumienia, ze nie zwiedzam i “to samo mogę robić w domu” (bo w nim jestem ;))!
Największą radością są oczywiście ludzie!
Ale ceny to są tutaj konkretne…
Nie ma trzęsień ziemi, wybuchów wulkanów i panów z pistoletami próbujących cię obrobić (przynajmniej nie tylu, co w Ameryce Południowej) ;)!
Mam wrażenie, że ludzie mniej doceniają to, co mają… Są mniej radośni, serdeczni, mniej skorzy do bezinteresownego uśmiechu. Jasne - brak słońca wszystko tłumaczy ;)!
Jedzenie jest również pyszne - inne, ale wyśmienite bywa :)! Dlaczego bułeczka z białym serem, pomidorkiem, ogórasem kiszonym, majonezem Winiary (koniecznie ;)), sosem tao-tao nie może się równać ulicznemu posiłkowi w Ameryce Południowej ;)?!
Fajnie jest też rozumieć wszystko i pozwolić sobie na żarty w formie gry słów, co było nie lada wyczynem po hiszpańsku!
Lepiej potrafię zrozumieć ludzi i ich “odczytać”. Z jednej strony nie należy oceniać po wyglądzie, z drugiej nie mamy tyle czasu, by pozwolić sobie na ten komfort i nie uogólniać ;)!
Nie ukrywam, że tak klimatycznych mszy jak w tutejszym D.A. u Dominików nie doświadczyłem w Nowym Świecie (omijać “dziewiętnastkę” z o. Górą ;))!
Złota Polska Jesień… Ślicznie… Listki żółte, czerwone… Żeby zawsze było słońce i nie padało - byłby ideał ;)!
Niskie ciśnienie jednak jest mocno odczuwalne, jesienna deprecha i takie tam… Wciąż sennie i wciągając tony zanieczyszczeń…
Co zaskakuje, że ludzie są bardzo nieufni, unikają wzroku, wszędzie pędzą…
Wrażenia nigdy się nie kończą i dlatego ten tekst nigdy nie będzie kompletny…

Komentarze (0)